Hani bazı anlar gelir ve hayatını sorgularsın.Neyim? Kimim? Napıyorum? gibi soruları kendine sorarken bulursun kendini.Böyle durumlarda oturup düşünmeyi dener herkes.Ben ise bu soruları kendime sormaya başladığımdan beri sadece kaçıyorum.Kendimden kaçıyorum.Düşünmemeye çalışıyorum.Supernatural,HIMYM,Glee izliyorum. Müzik dinliyorum.DVD koleksiyonumla ilgilenip bütün gün film izliyorum.Doğru bir şey değil yaptığım,biliyorum. Kendimden kaçıyorum,ötesi yok.Benim ki bir korku sanırım.İsteklerimi yerine getirmek için bir adım atmamış olmaktan korkuyorum.Mutsuz olduğumu keşfetmekten korkuyorum.Çevremdeki insanları incittiğimi ve en yakın arkadaşlarımı arayıp sormadığımı farketmekten korkuyorum.Bunalımda mıyım? (hayır,sadece kafan karışık dediğinizi varsayıyorum.)
Peki kendimle yüzleşebilmek için n'apmalıydım? Elbette bu yazıyı yazmaya başlamalıydım.Ve şimdi... Sanırım hayatımın gidişatından pek memnun değilim.Beni mutlu edecek şeyleri yapmayı uzun zaman önce bırakmışım. Yarın yeni bir sayfa açıyorum.Öncelikle spora tekrar başlıyorum.ardından hayallerim için bir adım atıyorum ve haftalardır aramadığım kankamı arayıp gönlünü alıyorum.Eğer hayatta sizi mutlu eden hiçbir şey yoksa durup bir düşünün ve bunu kendinize itiraf edemiyorsanız bir yazı yazın.günlük tutun ya da benim yaptığım gibi herkesle paylaşın.İnanın bana iyi geliyor.
Not: bu yazıyı yazmamın en büyük sebebi güncemin bitmiş olması olabilir.
Koray Tansu İlhan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder